Çocukluk...

Yine alakasız bir yazıyla karşınızdayım :p Bu sefer esin kaynağım bugün bize misafirliğe gelen ailenin kızı. Edirne'de babamın iyi arkadaşı oluyor bu ufaklığın babası. Kendisi de 6 yaşında; adı Zeynep. Gün boyunca kızı izledikçe çocuk olasım geldi ( Aslında olup olmadığım da tartışılır ).
Zeynep yemek ve bilgisayar dışında tüm zamanını yavru pisilerimizle oynamaya ayırdı ( hemen hemen 4 saat, belki daha da fazla ). Allah nazardan saklasın, çocuk mutluluğun doruklarındaydı adeta :) Kedileri uyandırdı, sıkıştırdı, sevdi, annelerinin yanından alıp mıncırdı, kuyruklarından çekiştirdi, tutup sağa sola fırlattı, boyunlarından tutup salladı ( resimde de görüldüğü gibi ), vb. Tabi tüm bunlara pisicikler büyük sabır gösterdi; anneleri gıkını bile çıkarmadı. Acıdım kedilere :D Zeynep bütün gün şarkılar söyledi, otların böceklerin arasında gezdi, üstü başı çamur olmuş umursamadı, kedilerle eğlendi, bilgisayar oynadı, hayatını yaşadı yani. Ona bakıp bakıp özendim açıkçası: dünya yansa umru değil. Dalga geçsek ya farkına varmıyor ya da gülüp geçiyor; bağıra bağıra kendi bestelerini seslendiriyor; her yere oturup kalkıyor pis mi değil mi diye bakmadan. Ne bileyim, mutlu işte, rahat. Dünyevi dertleri yok hiçbir şekilde, kıskançlıktan çatlayan Şerbet'in kötü bakışlarını bile görmezden geldi :D Keşke onun kadar rahat ve mutlu olabilsem dedim içimden. Aslında zamanla gamsızlaşmaya ve bencilleşmeye başlamış biri olarak, çok da uzak değil bana rahatlık ama onunki bir başka. Hepimiz mutluyuz belki, memnunuz hayattan ama onunki bir başka saf, bir başka gerçek. Bir çocuğu izleyip de keyif almamak ve ona özenmemek zor bence. Sanırım hayatı doyasıya yaşayabilmek, ya da en azından yaşamdan zevk alabilmek için az ya da çok şu çocuğa benzemek lazım. Onun yaptığı gibi başkalarını fazla umursamamak, keyfince yaşamak, hatta cesur olmak ( kızımız çaktırmasa da o kedileri annelerine rağmen o kadar sıkıştırmak ve yılandan korkmasına rağmen tarlalara girmek onun yaşı için büyük bir cesaret örneği aslında ) birçok şeyi güzelleştirir sanırım. Bundan sonra fırsat buldukça kendi kendine eğlenen veletleri izleyip sırıtacağım =) Bir de çocuk ruhumu bir köşede muhafaza ederim herhalde.