Evet, konum Şerbet; çok sevgili biricik şebeleğim. Yanda görülen tipsiz tüylü varlık, çevremdekilere anlata anlata bitiremediğim, insanlaşmaya başlamış "küçük kardeşim" oluyor. Bu aralar çok güldürüyor beni sağolsun.
Bu it ( ona "it" dediğim için bana kızanlara inat, "it", "it", "it" ), abimle ben artık evde olmadığımız için evin çocuğu muamelesi görüyor ve bu ilgiyle gitgide insansı tepkiler vermeye başladı. Hayvan bildiğin konuşuyor :s Tabi onu konuşmaya iten ne? Sonuçta ihtiyaç duymuş ki normal köpek vasıflarıyla anlatamadığı derdini bu şekilde anlatmaya çalışmış. Derdi kocası :D Kocasının yanına gitmesine izin vermediğimiz için bize yalvarıyor "N'olur beni dışarı saaal!" diye =D
Sabah saat 8 mi ne, bir ses: "ııııı mıııı uuu ıııı nıııı" abuk subuk inlemeler. Bir baktım Şerbet dikilmiş, bana dert anlatmaya çalışıyor garibim. Kocası kapının önünde bekliyor anlaşılan. Tabi salmadım itimi ( Aslında çok eğlenceli ya, zavallım acı çekiyor ama ben acayip zevk aldım eheheheh ).
Şimdi düşününce, nasıl birşeydir bu? Sonuçta insan değil kızımız, ortada nikah falan gibi kavramlar yok; sosyal baskı desen zaten yok; nedir bu inat? Nolcak, hanımı geren birşey yok çocuk konusunda. Tabi yavrulara biz bakıyoruz, hanımefendi işini biliyor ( Yavrularıyla ondan çok biz ilgilenmiştik, anne olmayı da bilmiyor ya :S ). Şimdi anladım, içgüdü çok kuvvetli bir dürtüymüş. Allah yaratırken hepsine vermiş anne olma içgüdüsünü en güçlü haliyle, doğal yaşamın işleyişi ne kadar da düzenli ve hesaplı - tabi bizimki ve kocası doğal yaşamdan biraz uzak kaldılar ama özlerini korumaya çalışıyorlar-.
Bir de merak ettiğim, hayvanlar arasında aşk diye bir kavram var mı acaba. Kocası olacak köpek kapının önünden gerçekten ayrılmıyor, kovmaya bıktım ama gerçekten aşık mı acaba? Gerçi aşıksa da yazık; bizimki çatlak daha başta, herkese yüz veriyor. Hayvanlar arasında sevgi ve çıkara dayalı ilişkileri en kısa zamanda araştırmalıyım sanırım çünkü Şerbet'e bakarak gözlem yapmak saçma.
Ne olursa olsun, imkanı olan herkese tavsiye ederim. Ev tipi, küçük bir köpek acayip komik ve eğlenceli :D
Bu it ( ona "it" dediğim için bana kızanlara inat, "it", "it", "it" ), abimle ben artık evde olmadığımız için evin çocuğu muamelesi görüyor ve bu ilgiyle gitgide insansı tepkiler vermeye başladı. Hayvan bildiğin konuşuyor :s Tabi onu konuşmaya iten ne? Sonuçta ihtiyaç duymuş ki normal köpek vasıflarıyla anlatamadığı derdini bu şekilde anlatmaya çalışmış. Derdi kocası :D Kocasının yanına gitmesine izin vermediğimiz için bize yalvarıyor "N'olur beni dışarı saaal!" diye =D
Sabah saat 8 mi ne, bir ses: "ııııı mıııı uuu ıııı nıııı" abuk subuk inlemeler. Bir baktım Şerbet dikilmiş, bana dert anlatmaya çalışıyor garibim. Kocası kapının önünde bekliyor anlaşılan. Tabi salmadım itimi ( Aslında çok eğlenceli ya, zavallım acı çekiyor ama ben acayip zevk aldım eheheheh ).
Şimdi düşününce, nasıl birşeydir bu? Sonuçta insan değil kızımız, ortada nikah falan gibi kavramlar yok; sosyal baskı desen zaten yok; nedir bu inat? Nolcak, hanımı geren birşey yok çocuk konusunda. Tabi yavrulara biz bakıyoruz, hanımefendi işini biliyor ( Yavrularıyla ondan çok biz ilgilenmiştik, anne olmayı da bilmiyor ya :S ). Şimdi anladım, içgüdü çok kuvvetli bir dürtüymüş. Allah yaratırken hepsine vermiş anne olma içgüdüsünü en güçlü haliyle, doğal yaşamın işleyişi ne kadar da düzenli ve hesaplı - tabi bizimki ve kocası doğal yaşamdan biraz uzak kaldılar ama özlerini korumaya çalışıyorlar-.
Bir de merak ettiğim, hayvanlar arasında aşk diye bir kavram var mı acaba. Kocası olacak köpek kapının önünden gerçekten ayrılmıyor, kovmaya bıktım ama gerçekten aşık mı acaba? Gerçi aşıksa da yazık; bizimki çatlak daha başta, herkese yüz veriyor. Hayvanlar arasında sevgi ve çıkara dayalı ilişkileri en kısa zamanda araştırmalıyım sanırım çünkü Şerbet'e bakarak gözlem yapmak saçma.
Ne olursa olsun, imkanı olan herkese tavsiye ederim. Ev tipi, küçük bir köpek acayip komik ve eğlenceli :D
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder