Muhafazakar vs. Yenilik

Değişiklikler... Yeni bir ortam, yeni insanlar, yeni bir iş, yeni bir yaşam... Kulağa güzel geliyor, gerçekten de her zaman o kadar güzel midir? Tebdil-i mekanda her zaman ferahlık var mıdır? Yenilikler her zaman değişik pencerelerden bakmamızı sağlar mı? Hiç mi ters tepmez, ya da zorlamaz bizi? Sanırım fazla soru soruyorum.
Genel anlamda muhafazakar biri olmak zor galiba. Alışkanlıklarını bırakmak, yeni bir şeyler yapmak ya da bazı şeyleri değiştirmek dünyanın en zor şeyi gibi gelir. Tabi bunu bir sorun daha takip eder ki, bu muhafazakar şahıs ikna olup değişikliğe gittiyse yeniyi beğenmez ve eskiye daha da özlem duyar ( gelen gideni aratır durumu ). Okul değiştirdiyse " Aaah ah önceden böyle değildi, ne çok eğlendirdik peeh" der; taşındıysa " Ne biçim komşu bunlar, apartmanda hiç hayat yok ıııyyy" diye düşünür; vs. Mutlu olduğu zamanı daha bir arar; şimdi de mutlu olabileceğinin farkına varmak yerine. Eski fotolara bakar; depresif moda yeterince girebilmişse üstüne "höüüüü" diye naralar atarak ağlayabilir bile. Ama er ya da geç görür gerçeği bu şahıs. Birileri tarafından rahatı bozulsa bile hayat vardır yenilikte...
Bu anlamsız yazıyı 76. yurdun aksine rahatla yemek yapabildiğimiz 55. yurt mutfağı ve özlediğim arkadaşlarım için yazdım. Hatırladıkça gülümsediğim ilkokul+ortaokul arkadaşlarım, herşeyimi paylaştığım lise arkadaşlarım, beni mutlu eden üniversite arkadaşlarım, özellikle de bu saydıklarımdan bir ya da daha fazlasına vakıf olmakla beraber kahrımı daha bir fazla çekenler... =) Tabi özlem fazla kaçmadığı takdirde iyidir: Tekrar gördüğümde yakalarına daha bir yapışmam + Onlar yokken farklı insanlarla kaynaşmam ve hatta önyargılarımı kırmam =P
19 yıl boyunca benimle az ya da çok birşeyler paylaşan her şahsa teşekkür ediyorum... :)